Geschillenbeslechtingsrecht heeft betrekking op de verschillende methoden die partijen kunnen gebruiken om geschillen op te lossen buiten de traditionele rechtsgang om. Dit rechtsgebied is van cruciaal belang omdat het alternatieve mechanismen biedt die efficiënter, kosteneffectiever en vriendschappelijker kunnen zijn, afhankelijk van de aard en complexiteit van het geschil.
Er zijn voornamelijk twee categorieën van geschillenbeslechting: arbitrage, waaronder procesvoering en arbitrage, en consensuele geschillenbeslechting, waaronder bemiddeling en onderhandeling. Geschillenbeslechting is een formeel proces voor de rechtbank, terwijl arbitrage inhoudt dat een onafhankelijke derde partij een bindende beslissing neemt. Anderzijds zijn bemiddeling en onderhandeling meer samenwerkingsgerichte benaderingen, waarbij de nadruk ligt op het vinden van een oplossing die voor beide partijen aanvaardbaar is.
Het recht inzake geschillenbeslechting beschrijft de procedureregels voor deze methoden, inclusief hoe een bemiddelaar of arbiter wordt aangesteld, hoe procedures worden gevoerd en hoe beslissingen ten uitvoer worden gelegd. Het legt ook de nadruk op vertrouwelijkheid, onpartijdigheid en eerlijkheid.
Uiteindelijk is het doel van het geschillenbeslechtingsrecht om partijen een flexibele en toegankelijke manier te bieden om hun geschillen op te lossen en zo relaties in stand te houden, vertrouwelijkheid te bewaren en de druk op gerechtelijke middelen te verminderen.